Organ prowadzący szkołę Powiat Zgierski.
Każdy dorosły jest świadomy, że dzieci już od najmłodszych lat narażone są na wiele niebezpieczeństw. Wychowując dziecko chcemy przygotować je do „dorosłego życia”, „uodpornić”, nauczyć radzenia sobie w różnych sytuacjach, wyczuwania czyhających niebezpieczeństw oraz pokazać sposoby radzenia sobie z nimi.
Czas przygotowania dziecka do samodzielnego życia obfituje w różnego rodzaju problemy i kłopoty. Całkiem naturalne jest więc, że boimy się o własne dziecko, a programy telewizyjne i artykuły prasowe pełne przemocy, chuligaństwa oraz braku szacunku dla drugiej osoby, tylko ten strach potęgują.
Niezaprzeczalnym faktem jest, że największy wpływ na kształtowanie postaw i zachowań młodego człowieka wywierają otaczające je osoby: rodzice, nauczyciele oraz koledzy.
Zarówno w domu rodzinnym jak i w szkole powinna panować spokojna i bezpieczna atmosfera. Najlepszym sposobem przygotowania dziecka do jego przyszłego dorosłego życia są szczere rozmowy oparte na wzajemnym zaufaniu. Rolą rodziców i nauczycieli jest dostarczenie dziecku informacji, w jaki sposób i gdzie szukać pomocy. Bezpieczne dziecko musi wiedzieć, że istnieją sposoby unikania niebezpieczeństw, że zawsze ma dokąd wrócić oraz, że zawsze powinno informować rodziców i nauczycieli o wszystkich sytuacjach, w których czuło się zagrożone.
Najczęstszymi przyczynami zagrożeń i niebezpieczeństw dla dorastającej młodzieży są:
- poszukiwanie nowych, przyjemnych wrażeń,
- chęć uwolnienia się od stresu, napięć i problemów,
- chęć bycia zaakceptowanym przez grupę.
W dzisiejszych czasach młodzi ludzie coraz wcześniej dążą do niezależności, chcą żyć po swojemu. Ta chęć bycia dorosłym nie oznacza jednak zakończenia procesu opieki nad nimi. Powinien on jednak opierać się przede wszystkim na bliskiej więzi z dorosłymi: rodzicami oraz nauczycielami. To właśnie my – powinniśmy stanowić oparcie dla dzieci, a trudnych sytuacjach zawsze służyć im radą i pomocą.
Wzajemne zaufanie, zrozumienie, a przede wszystkim poszanowanie własnych praw będą najlepszą bronią w walce przeciw pojawiającym się zagrożeniom. Kierując się naszą wiedzą powinniśmy nauczyć się dostrzegać sytuacje zagrażające dziecku. Nie należy bagatelizować sygnałów, które ono wysyła.
Nie możemy jednak zapomnieć, że nie rozwiążemy problemów za dziecko, niezależnie od tego, jak dobrze wiemy, co w danej sytuacji należy zrobić. Powinniśmy być przy dziecku, wspierać je, akceptować, wspólnie poszukiwać rozwiązań oraz pozostawić mu wybór.
Skuteczne pomaganie wymaga współpracy szkoły z domem rodzinnym. Podstawową formą tej współpracy jest dobry przepływ informacji na drodze rodzic-nauczyciel. Bezpośredni kontakt pozwala na wzajemne poznanie się i zrozumienie potrzeb oraz wzajemnych oczekiwań. Zarówno rodzicom jak i nauczycielom chodzi przede wszystkim o dobro dziecka. Oczekiwania rodziców i nauczycieli są bardzo zbliżone, można więc przyjąć, że optymalną ich realizację może zapewnić tylko współdziałanie.
W interesie dziecka leży jak najlepsza współpraca nauczyciela z rodzicami. Powinniśmy dążyć do tego, żeby nasza współpraca miała na uwadze dobro dziecka oraz obejmowała realizacje wspólnie ustalonego postępowania z dzieckiem. Dzielenie się swoją wiedzą i doświadczeniem to podstawa dobrej współpracy szkoły i domu.Dobra współpraca polega na ciągłym uzupełnianiu się, a jej podstawą są częste wzajemne kontakty, które wraz z upływem czasu pozwalają zmniejszyć dystans między rodzicami i nauczycielami.
Efektywna współpraca wymaga:
Pedagog/psycholog szkolny
Obejrzyj prezentację partnerstwo.pptx